Ονομάζομαι Ειρήνη Γεωργία Γαλάνη, μένω στην Αθήνα, αλλά κατάγομαι από την υπέροχη Δράμα, όπου και είχα την ευλογία να μεγαλώσω με τους παππούδες μου, όπως συμβαίνει ως επί το πλείστον στην ελληνική επαρχία. Αυτό το παραμύθι λοιπόν, εκτός από το ότι είναι η πρώτη μου συγγραφική προσπάθεια, μιλάει για το μεγάλωμά μου δίπλα σε έναν υπέροχο παππού με Αλτσχάιμερ. Πιστεύω πως θα βοηθήσει πολλά παιδάκια στην εξοικείωση τους με ασθένειες, και παρόλο που μπορεί να μην τις κατανοούν πλήρως, θα τους είναι λίγο περισσότερο οικείες προκειμένου να μην τις φοβούνται για αρχή. 

Μπορεί οι άνθρωποι με άννοια να μη μας θυμούνται πάντα, αλλά τους θυμόμαστε εμείς, και μερικές φορές αυτό είναι υπεραρκετό